5.1 Ustawa o Energetyce Budowlanej

Wymogi odnośnie jakości energetycznej nowych budynków i modernizacji starych budynków dla Niemiec od 1.11.2020 r. są określone w ustawie o efektywności energetycznej budynków (GEG). Ustawa ta łączy treść rozporządzenia o oszczędności energii (EnEV), ustawy o oszczędności energii (EnergieeinsparG) i ustawy o energiach odnawialnych (EEWärmeG). Łączne zapotrzebowanie na energię do ogrzewania, podgrzewania wody, wentylacji i chłodzenia oraz dla budynków, również dla oświetlenia wbudowanego, nie może przekroczyć wartości maksymalnej określonej w ustawie GEG. Dla nowych budynków niemieszkalnych od 2021 roku obowiązuje standard dotyczący budynków o najniższym zużyciu energii, a dla budynków użyteczności publicznej obowiązuje on już od 2019 roku. Jako metodę kalkulacji oceny energetycznej ustawa GEG wskazuje normę DIN V 18599 (patrz punkt 5.2).

5.2 DIN V 18599

Sposób obliczania zapotrzebowania na energię do celów oświetleniowych w kontekście całkowitej efektywności energetycznej budynków jest opisany w niemieckiej normie DIN V 18599 „Energetyczne właściwości budynków — kalkulacja zapotrzebowania na energię użyteczną, końcową i pierwotną przez ogrzewanie, chłodzenie, wentylację, przygotowanie ciepłej wody i oświetlenie”. Budynki są tam podzielone na strefy z perspektywy energetycznej i do każdej strefy przypisany jest pewien profil użytkowania. Jako metody kalkulacji są w tej normie zdefiniowane zarówno proste metody tabelaryczne, jak i szczegółowe projekty instalacji.

5.3 AUDYT ENERGETYCZNY

Nowelizacja ustawy o usługach energetycznych (EDL-G) nakłada od grudnia 2015 r. obowiązek przeprowadzania audytów energetycznych w rozumieniu normy EN 16247-1 we wszystkich przedsiębiorstwach komercyjnych. Nie dotyczy to tylko małych i średnich przedsiębiorstw oraz firm posiadających własny system zarządzania energią zgodny z ISO 50001. Podczas audytu musi zostać przeanalizowane co najmniej 90% całkowitego zużycia energii i wskazywane są potencjalne oszczędności. Przepisy wymagają przeprowadzania powtórnych audytów, najpóźniej po upływie 4 lat od poprzedniego audytu.

5.4 WSPÓŁCZESNE INSTALACJE OŚWIETLENIOWE

Instalacje oświetleniowe muszą być optymalizowane pod kątem energetycznym, aby sprostać rosnącym wymaganiom odnośnie efektywności energetycznej. Dotyczy to zarówno renowacji istniejących instalacji, jak i nowo montowanych systemów świetlnych.

Muszą być przy tym przebadane następujące elementy:

• Źródło światła (zwłaszcza skuteczność świetlna)
• Zasilacze (przewód połączeniowy, sposób uruchamiania, straty w stanie czuwania)
• Technika świetlna oprawy (sprawność oprawy i rozsył światła)
• Zarządzanie światłem (regulacja światła, wykrywanie obecności)
• Utrzymanie (żywotność, łatwość serwisowania)

5.5 ETYKIETA ENERGETYCZNA

Z chwilą wejścia w życie rozporządzeń UE 2019/2020 (ekologiczne konstrukcje) i 2019/2015 (etykieta energetyczna) na dzień 1.09.2021 wprowadzona została nowa struktura klas efektywności energetycznej i etykiet energetycznych dla źródeł światła. W tym celu wprowadzony został nowy algorytm obliczeniowy oraz zdefiniowane zostały klasy efektywności od A (najwyższa efektywność) do G (najniższa efektywność). Stare etykiety są ważne przejściowo jeszcze do 1.03.2023 r.
Obowiązek etykietowania opraw według nowych rozporządzeń już nie istnieje, jednak w instrukcji montażu lub obsługi oprawy musi być podana klasa efektywności energetycznej zainstalowanego źródła światła. Ten obowiązek informacyjny sięga do 1.03.2022 r.